Loslaten: best, maar hoe dan?

Binnen de Mindfulnesswereld is loslaten een belangrijk begrip.
Een tijdje geleden vroeg een deelneemster aan mij: “Ok Yvonne, prima dat loslaten, maar – zomaar een praktisch vraagje hoor – HOE DOE IK DAT? Als ik bijvoorbeeld in een mindfulnessoefening angst tegenkom, HOE laat ik dan los?”
Een zeer goede vraag. Want loslaten wordt als begrip veel gebruikt

Drie tips:

1. Zeg tegen jezelf: laat het zijn.
Loslaten kun je zien als het tegenovergestelde als het grijpen en vasthouden van ervaringen.
Misschien herken je, dat wanneer je prettige gevoelens ervaart, je geneigd bent om deze ervaringen vast te willen houden, om je eraan te hechten. En bij onprettige ervaringen herken je misschien je neiging om ze weg te duwen, om het anders te willen hebben. En die neiging om vast te houden of weg te duwen is een kleverige neiging: je kunt er in verstrikt raken.

Loslaten betekent in dit verband: kun je de dingen toestaan om te laten zijn zoals ze zijn? Oftewel: kun uit je verstrikking raken om de dingen anders te willen hebben dan ze zijn? Kun je ruimte maken om je eigen verlangen te herkennen om dingen op een bepaalde manier te willen hebben? Kun je die kleverige verstrikking van afkeur en voorkeur loslaten?

2. Doe het telkens opnieuw
Loslaten is niet iets wat je maar één keer doet. Je kunt je telkens eraan herinneren, telkens wanneer je merkt dat je kleverig verstrikt raakt in het persé willen dat iets op een bepaalde manier is, ondanks alle bewijs dat het anders is.
Je kunt telkens jezelf herinneren aan het laten zijn van iets zoals het is, aan het laten gaan van jouw gevecht ermee of aan jouw kleverige vasthouden aan hoe het moet zijn.

3. Herkennen van het subtiel weg willen mediteren
Na al deze mooie woorden hoor ik in gedachten mijn deelneemster opnieuw zeggen: “Ok Yvonne, interessant, leuk ook, maar – zomaar een praktisch vraagje hoor- hoe doe ik dat dan als ik angst tegenkom in een oefening? Hoe kan ik loslaten?”

Angst laten zijn. Je er naar toe keren. Mild verkennen hoe dat voelbaar is in je lichaam. Prikt het? Is het warm, koud, of merk je iets heel anders? Tegen jezelf zeggen: ’laat het me maar voelen, het is er toch al.’
En hier wordt het interessant. Je kunt merken dat je denkt: ik ga mijn aandacht erop richten zodat de angst weggaat. Want dat heb je misschien al eens meegemaakt in meditatie: je richt je aandacht op pijn, en de pijn verdwijnt, of wordt anders van kleur. Of je richt milde open aandacht op angst, en de angst verdwijnt.

Kun je ook die gedachte herkennen? En loslaten? Kun je dat kleverige willen-dat-het-ophoudt, prachtig vermomd als subtiel meditatievoornemen, herkennen? En kun je dat weer laten gaan, en je aandacht gewoon richten op angst, hoe dat voelt in je lichaam? Je neiging om met angst te vechten of het weg te mediteren loslaten, je neiging om weg te bewegen laten gaan?
Niet met angst samenvallen. Ruimte maken. Nieuwsgierig zijn. Mild. Open. Angst laten zijn.

Hartelijke groet,

Yvonne van Iersel