Boek

Bij de laatste trainingsdag was ik toch wat weemoedig, tja de laatste keer, het had me al zoveel gebracht: rust en het besef invloed te kunnen uitoefenen op mijn gedachten en dat mijn gedachten niet altijd zijn wie ik ben. Het was ook aangenaam met de andere vrouwen en natuurlijk met Yvonne met haar mooie stem een bijzonder moment in de week. Jarenlang heb ik in een race tegen de klok mijn leven geleefd met drie kinderen een drukke baan zoals zoveel vrouwen. Bij de laatste trainingsdag hoorde ik mijn telefoon gaan, ‘mijn dochter had toetsweek’, een kleine trilling ging door me heen, oh wat doe ik nu? Ja opnemen we waren nog niet begonnen. “mam ik heb mijn woordenboek vergeten”’’ “óoh, ja en nu??? ik zit in Houten”. Naast alle alternatieven doorboord te hebben en een woordenboek van Yvonne besluit ik toch het woordenboek te halen en te brengen. Gehaast, beetje boos maar steeds bozer waarom nu kan ik dan niet eens even…….…en dan komt het moment van herkenning. Zo deed ik dus altijd. Het geïrriteerde, doorslaan in de boosheid en toen dacht ik NEE, dat ga ik niet doen dit wil ik niet meer! Ik deed mijn ademhaling oefening en ik realiseerde me dat ik een keuze had, een keuze om anders om te gaan met dit soort dingen. En dat heb ik gedaan en dat voelde wel heeeel goed. Het besef een keuze te hebben en er naar te handelen.

Dorien

Meer artikelen

• Amigo en Bijou – de minfulness-teckels van Mira

  De komst van onze twee teckels laat mij regelmatig helemaal in het hier en nu zijn. Ten 1e omdat ze alleen reageren op dat wat er op dit moment is. Ze hebben geen weet van wat er komen gaat – als ik ze zeg ‘we gaan zo uit’ is dat niet te begrijpen voor hen. We gaan nu uit of niet – dan gaan ze weer in hun mand liggen of nog een potje ravotten.

  Ten 2e vergeten ze dat wat er net was. Dus liep ik net een beetje op ze te mopperen, is dat het volgende moment alweer compleet vergeten. Het heeft voor mij geen zin om lang boos te zijn – voor hen geldt alleen dat wat er nu is. Ten 3e laten ze mij hierdoor dus ook helemaal zijn in wat er nu is. We gaan uit, wandelen en genieten van wat er onderweg/nu is. We blijven thuis, spelen met het favoriete plastic kippetje of hangen op de bank. Ze ondergaan in alle rust het geaai en gekroel en vallen in slaap. Er is niets meer of minder behalve dat wat er nu is. Prachtig!

  Mira

  Lees meer ››
• Herfstzonnetje

  Ontspannen ga ik zitten. In het herfst zonnetje. Met een kopje koffie. Klein speculaasje erbij. Mijn momentje. Mindful kijk ik om me heen. Alle zintuigen op scherp. Voel de zon in mijn gezicht, hoor de blaadjes ritselen door de wind. Proef intens het stukje speculaas, ruik de krachtige geur van de koffie. Neem heel bewust een slokje.

  En brand, volledig in het hier en nu, ongelooflijk mijn mond.

  Marjolein

  Lees meer ››
• Reeën

  Een van de eerste opdrachten van de cursus ’Mindful leven’ was, dat je een vast moment moest proberen te vinden waarop je met je volle aandacht in het hier en nu was. Ik had me voorgenomen om steeds de dag te beginnen met een paar minuten bewust uit het badkamerraam te kijken. We hadden tenslotte niet voor niets dat grote raam erin laten zetten – met uitzicht op Nieuw Wulven, het natuurgebied aan de overkant van de Rondweg. Dus op maandagmorgen om kwart voor zeven stond ik op de rand van het bad te genieten van de natuur aan de overkant. En prompt lopen er op dat moment drie reeën over het fietspad, op nog geen veertig meter afstand van mijn huis! Wat een cadeautje op de vroege morgen!Sindsdien geen hert meer gezien, maar wel prachtige zons op- en ondergangen, mysterieuze mistflarden over het veld, biddende roofvogels en een Vlaamse Gaai in mijn perenboom. Al die prachtige natuurverschijnselen waren er natuurlijk al eerder, maar waar was ik al die tijd?

  Carolien

  Lees meer ››
• Tekening

  Tijdens een van de acht bijeenkomsten werden we uitgenodigd om met aandacht door het gebouw te lopen waar de training werd gehouden (toevalligerwijs ook het schoolgebouw van mijn oudste dochter) en te kijken naar wat je tegenkwam. Ik liep naar het lokaal van mijn dochter en bekeek daar, met aandacht, een tekening die zij had gemaakt. Eerder had ik de tekening wel gezien – nooit met aandacht bekeken. De kleuren, de details – ik was ontroerd.

  Henrieke

  Lees meer ››
• Klompen

  Al jarenlang draag ik op mijn werk klompen. Echte ouderwetse Hollandse klompen: ze lopen heerlijk, je hebt nooit koude voeten in de winter en nooit zweetvoeten in de zomer. Ik ben daarmee begonnen omdat ik ze zo lekker vond zitten.Ook al jarenlang stond ik hier niet meer bij stil, het was gewoon mijn schoeisel op de tuin. Tot ik me tijdens een oefening op mijn lichamelijke sensaties concentreerde en opeens weer voelde hoe ontzettend heerlijk die klompen aan mijn voeten zaten. Niet te warm, niet te koud, perfect passend, het hout om mijn voeten, de vrijheid en ruimte die je voeten en je tenen hebben terwijl de klompen toch goed passen. Ik vond het zo prettig dat ik wel vijf minuten alleen maar van die klompen aan mijn voeten heb zitten genieten. Ik werd er helemaal blij van en moest lachen om mezelf.Dat is voor mij de essentie van mindfulness: iets dat zo eenvoudig, zo simpel is als een houten klomp, kan je, als je er open aandacht aan geeft en je niet laat afleiden door andere zaken, enorm veel plezier en geluk geven.

  Mieke

  Lees meer ››