Een goede moeder zijn

Een goede moeder zijn

Een liefste van me vertelt over hoe moeilijk het is op het werk. Ze gaat er weg – en niet voor niks. Een andere vriendin zegt in het gesprek: “Wat moet het moeilijk zijn om met dat onrecht om te gaan.”
“Ja,” antwoordt ze, “ik moet die ander vergeven. Maar ik moet mezelf ook vergeven.”

Wijs.

Want wat kun je jezelf toch onbarmhartig en hardvochtig om de oren slaan in tijden dat je het moeilijk hebt.
Dat je je niet moet aanstellen.
Dat je het anders had moeten aanpakken.
Dat je gewoon door moet gaan.
Dat je niet zo moeilijk moet doen.
Dat het door jouw schuld/tekortkoming komt.

Eén van de meest waardevolle dingen die ik deed in het kader van mijn moederschap was het mezelf regelmatig vergeven.

Ik vergaf mezelf als ik eerst toegeeflijk en daarna ineens ongeduldig was geworden, ik vergaf mezelf als ik nonchalant of slordig was geweest, vergeetachtig en driftig.

Dat maakte dat ik weer vrij tegenover mijn kind kon staan.
Het hielp me om uit de gevangenis van schuld en schaamte te stappen (nou ja, als dat vergeven dan een beetje lukte hè, het kost oefening).

En ik zei sorry.  Als ik ongeduldig was uitgevallen en ik kwam bij zinnen als hij al sliep, zei ik ’s avonds met mijn hele hart sorry tegen mijn slapende kind, verscholen in zijn IKEA hoogslapertje.

Hier vind je een oefening in vergeving, gebruik het als het waardevol of belangrijk is voor je is deze week.

Hartelijke groet van Yvonne