Perfecte leeftijd

Perfecte leeftijd

Inmiddels heb ik de leeftijd bereikt dat ik ’s ochtends het gebied rond mijn mond inspecteer. Is dit nou een nieuwe rimpel of een nieuw haartje?
Inmiddels weet ik ook dat elke fase van het leven perfect is.
Ik leerde dat van tangodansen.

Als danser dacht ik lange tijd: als ik maar nog wat meer danskilometers gemaakt heb, als ik maar beter ben..

Als je begint is alles fris en nieuw.
Je kunt genieten van een beginnende onhandige leider die alleen maar kan lopen. Wauw, die trillende borstkas!
Je ontdekt met al je zintuigen de magie en de ontroering van de aarzelende omhelzing.

En….. je wordt regelmatig als een supermarktkarretje voortgeduwd.
Of je merkt met schrik hoe het is om een uur lang muurbloempje te zijn. Alsof je weer 16 bent!
Je bent zenuwachtig: wat wil die leider nou?

Wat verder gekomen merk je hoe geweldig het is om, als je een ocho (draai) van je partner af hebt gedaan, de draai terug te maken naar je danspartner. Alsof je weer helemaal opnieuw thuiskomt. Je neemt de tijd voor die draai. Je maakt er een dansend verhaal van en geniet met volle teugen van die ene beweging.

En.… je begint ook oog te krijgen voor zelfgenoegzame leiders.
Ze voeden je zonder problemen op.
Je krijgt oog voor de jurkjesdwang, de optutcultuur en de hogehakkennorm.
De keurende blikken en de wiedansthetbesthierarchie.

Als gevorderde danser is het super om te ervaren dat het soepel en gemakkelijk gaat. Soms verkeer je met een muzikale medeziel 10 minuten lang in de danshemel. Terug op je stoel moet je even bijkomen, je bent even de weg kwijt.

En…. je kijkt ook om je heen: waarom vraagt die andere goede danser mij niet en zal ik hem/haar zelf vragen? Waarom zijn die leiders niet wat muzikaler en creatiever?
Waarom zijn er zo weinig goede leiders?

Nog verder dansend is het geweldig dat je je minder hoeft te bewijzen. Je ontdekt opnieuw waar het je ook alweer om ging: om samen iets te beleven, om verbinding te voelen.

En….plots voelt het dansen als routine: waar is de magie?
Ineens ben je die kleffe embrace helemaal zat.
Je zit als oudere vrouw aan de kant, de onervaren prachtige jonge blommem zwieren voorbij.

Elke fase brengt andere ervaringen met zich mee.
Je kunt denken dat het hierna beter wordt, misschien perfect.
Dat is een illusie.
Elke fase is perfect imperfect.

Inmiddels ben ik van volgen naar leiden geswitcht.
Een frisse start, mijn hart klopt sneller bij de eerste onhandige soms trillerige passen die ik op de dansvloer zet.
Ik neem mijn danspartner aarzelend in mijn armen en duw haar als een supermarktkarretje voor me uit.
Als ik nou wat meer danskilometers….

Oh ja.

De precieze perfectie van deze beginfase.

Herkenbaar of nuttig? Kijk deze week naar het eigene, het unieke en het perfecte dat in elke fase van willekeurig welk proces dan ook zit verscholen.

Heb een perfect imperfecte week, hartelijke groet van Yvonne.