06 537 101 22 | Stressloos werken voor een duurzame toekomst
Zit een moment gewoon in je stoel. Je zit en je hoeft niks. Voel je adem. Zit. Adem. Luister naar stilte.
Gewoonlijk zien we stilte als het ontbreken van iets.
Je spreekt van stilte als er geen geluid is, als er niet gesproken wordt. Je wilt het vaak opvullen: als een gesprek bijvoorbeeld stilvalt, dan voel je ongemak. Na koortsachtig nadenken breng je snel iets in. Opluchting.
Als je toevallig in de wachtkamer van een dokter belandt, je moet wachten op de trein, of je komt in een stil huis, dan krijg je contact- en opvulkriebels. Lang leve Spotify en de smartphone!
Stilte brengt iets.
Maitland, een vrouw die stilte uitgebreid heeft bestudeerd, noemt een paar dingen die mensen die langdurig in stilte verblijven kunnen tegenkomen: een verheviging van zintuigelijke en emotionele indrukken, een sterk besef van dankbaarheid en verbondenheid, gewaarwordingen van grote gelukzaligheid en (in dit kader grappig vond ik) gewaarwordingen van onuitsprekelijkheid.
Maar in stilte kom je ook drukte en ongemak tegen.
Misschien herken je dat het in stille momenten nogal druk kan zijn van binnen. Ik merkte dat vroeger bij de twee minuten stilte tijdens de dodenherdenking. Er waren veel gedachten.
over het belang van de traditie
ik stelde me voor hoe ik stil zou staan op een parkeerplaats als ik aan het reizen was
ik was in gesprek met mensen die de twee minuten niet in acht namen
ik vroeg me af hoe anderen die twee minuten ervaren
gedachten aan de gestorvenen
gedachten aan de oorlog
gedachten aan wat ik zodadelijk ging doen
gedachten dat dat niet de bedoeling was
ik nam me voor om regelmatig in stilte te zijn……..
En dan was er nog maar een halve minuut voorbij.
Ik herinner me ook ongemak en een sterk bewustzijn van mezelf.
En tegelijkertijd of daar tussendoor kon ik iets anders ervaren. Een vrede of een soort thuiskomen.
Stilte biedt je de mogelijkheid om jezelf op een andere manier te leren kennen dan je via je verstand kunt doen. Je kunt innerlijke stilte ervaren. Het kan je voeden.
Inmiddels zoek ik regelmatig stilte op: alleen of met mijn groepen. Ik kom ongemak en drukte in mezelf tegen, of niksigheid. Verveling en kriebel aan mijn knie.
En ik ervaar thuiskomen. Ontroering. Dankbaarheid. Vrede. Ik kan dieper doorademen. Stilte voedt me me op een manier die ik niet zo goed (het voelt een beetje onbeholpen) kan omschrijven. Onuitsprekelijk misschien.
Wees een moment stil en doe niks. Zit in je stoel en ben stil. Doe niks. Zit. Voel je adem. Luister naar stilte. Ervaar vrede in stilte.