Wees een teflonpannetje

Vrijdagavond. Plots zit ik in een woordenwisseling. Mijn lief zegt nog een paar keer: “Laten we stoppen met discussiëren, dit heeft geen zin”. Maar ik moet hem absoluut nog heel nodig een paar dingen onder zijn neus wrijven. Het wordt een verhit gesprek. Ik ga naar bed en trek mopperig het dekbed over me heen.
Na vijf minuten komt mijn lief binnen, doet het licht aan, zegt één zin. Ik moet lachen en we gaan onbekommerd slapen.

Teflongeest
Kan je geest als Teflon zijn? Kunnen de dingen komen en gaan zonder te blijven plakken? Kunnen gedachten, verongelijktheid, boosheid, tederheid komen, en kun je ze op het volgende moment laten gaan?

Kun je vervelende ervaringen laten gaan? Als je jezelf niet toestaat om het verleden los te laten, kun je het volgende moment niet vrij tegemoettreden. Dus laat het moment los en keer je naar het nieuwe moment. Zonder te weten: hoeveel pijn je is aangedaan, hoe zeer het deed, hoe lang je wakker lag, welke rekening openstaat.

Kun je ook mooie ervaringen laten gaan? Kun je je weerhouden om mooie ervaringen te verzamelen, vast te houden, je ze te proberen te herinneren? Zodra je je vasthoudt aan de gelukkige momenten creëer je verwachtingen en vergelijkingen. Dus geniet van het moment, laat het gaan zodat je weer vrij bent voor het volgende moment. Zonder te weten: wie je echte vrienden zijn, hoe fijn het was, hoe teder, hoe plezierig. Stel je open zonder ook maar iets van de toekomst te verwachten.

Sta het verleden niet toe om je te blokkeren om het volgende moment vrij tegemoet te treden en echt mee te maken.

Ik kom Teflonmind-momenten tegen op de verhitte momenten met mijn lief. Ik zie het bij mijn geliefde; ik denk omdat ie gewoon wijzer is geworden. Ik zie het bij mijzelf omdat ik regelmatig mindfulnessoefeningen doe en weet hoe kort het leven is. Verongelijktheid blijft minder plakken. Ik probeer het soms vast te houden (wat waren mijn argumenten ook alweer, hoe zeer deed het ook alweer?), maar het lukt minder goed dan vroeger.
Verongelijktheid laat zichzelf los.
Vrijheid.
Teflon.

Ik ben er zeer blij mee. En soms denk ik: o jee, waar gaat dit heen? Stel je voor dat mijn lief de slaapkamer binnenloopt, het licht aandoet en dat ik zeg: “En wie mag u dan wel wezen?”
Maar zover is het gelukkig nog niet.

Spreekt het je aan? Laat deze weken oude momenten bewust gaan en stel je open voor ieder nieuw moment. Laat je kennis los over wat er is geweest. Laat je gedachten los over ervaringen die geweest zijn.
Wees een Teflonpannetje.