Wat als ik dit gewoon accepteer in…

NIETWILLENDATERGEBEURTWATERGEBEURT

Ik vind deze periode, naast allerlei andere dingen, ook leerzaam.
Het lijkt een beetje op een meditatie retraite.
Het geeft veel gelegenheid om te onderzoeken: wat er van buiten gebeurt, wat reacties van binnen zijn.

Nuttig.

Als de eerste lockdown stopt, hoor ik mezelf zeggen: “het had voor mij nog best wat langer mogen duren”.
In de stilte verlangde ik naar reuring.
En voordat de reuring nog maar zelfs begonnen was verlang ik alweer naar stilte.

De eerste dag van de tweede lockdown kijk ik naar het eetcafé op ons plein.
Hoe knus, ik wil een cappuccino in de loungebank bij de nephaard en een kletsend vriendinnetje!

Op de derde nacht van de avondklok wil ik buiten sterren kijken.
De maanden ervoor ’s avonds niet buiten geweest :-).

Het is het verlangen naar dat het anders is dan het is.
Ik noem het ook wel: nietwillendatergebeurtwatergebeurt.
Of: vechten met wat er is.

Ik ken het goed.
Het gebeurt al als ik wakker word en ik mijn stijve vingertjes voel.
Ik wil dat ze soepeler zijn.
Als ik mijn adem voel.
Ik wil dat ie lager zit.

In mindfulnesstrainingen oefenen we ons in: kunnen we de neiging om het anders willen hebben dan wat er nu is, en hoe het nu is, opgeven? Kunnen we gewoon erkennen hoe het nu is? Ermee leven, er vanuit gaan hoe het is, in plaats van energie te steken in het bevechten van wat niet veranderd kan worden?

Coronatijd biedt allerlei mogelijkheden om hiermee in het klein en groot te oefenen.

Een vraag die ik hierbij geweldig vind hoorde ik van een collega, die het weer van een klant leerde.

“Wat als ik dit gewoon accepteer?”

De klant stelde zichzelf deze vraag nadat hij zwaar in de schulden was gekomen.
Het duurde wel een paar maanden voordat hij deze vraag bedacht.
Hij vertelde dat hij door de vraag weer energie beschikbaar kreeg om te gaan handelen. De maanden ervoor was veel energie gaan zitten in het ‘willen dat het anders is’.

Spreekt het je aan? Stel je af en toe deze vraag in kleine en grote situaties en kijk wat het je brengt.

En terwijl ik dit schrijf denk ik: en niet vergeten om ook gewoon te erkennen dat er, naast vreugde en blijdschap, verlangen en bijkomende matheid, verdriet, angst of boosheid in jezelf is in deze tijd. Maar dat is stof voor een volgende blog. Graag tot later!

Alle goeds gewenst van Yvonne.