Goede gewoontes tot leven kussen

Sinds corona dans ik geen tango meer

Mijn tangoleraar woont inmiddels in Engeland en de organisatoren van mijn favoriete salons in Hongarije. Op de salons die wél doorgaan moet je een vaste partner meenemen, en mijn dansmaatje woont in Amsterdam. Hip en onhandig.

Mijn tangodriftjes zijn in slaap gesust.

Gelukkig nodigde ik mijn maatje uit om in de vakantie een middag te komen dansen in de woonkamer. Het was fijn en vreemd. Alsof ik opnieuw moest leren lopen. Mijn linkerbeen deed raar.
En het was ook zo intiem!
Ik kreeg het er warm van, ik ben het niet meer gewend.

Sinds die middag doe ik weer hier en daar een dansje met mijn nieuwe oven in mijn nieuwe keuken. Hij hangt precies op de goede hoogte.

Heerlijk hoe je goede gewoontes, die in slaap gesust zijn, op elk moment weer tot leven kunt kussen.
Tangodansen.
Hardlopen.
Naar buiten gaan.
Gezond eten.
Mediteren.
Mild zijn voor jezelf.
Eerlijk zijn.
Voor jezelf zorgen.
Jezelf vergeven.
Pauzes nemen en naar buiten gaan op een Teamsdag.
Nee zeggen.

Het heeft geen enkele zin om jezelf te veroordelen over het feit dat je goede gedrag in slaap gesust was.
Om kritisch te worden op jezelf.
Te denken dat het nooit meer iets wordt met je.
Moedeloos te worden.
Het op te geven.

Helpt allemaal niet.

Beter kun je ervan genieten als je die oven plots vast blijkt te grijpen, en je een minuutje verheugen in het kleine heilzame dansje dat je aan het doen bent.

We leren tot in onze botten te beseffen dat je elk moment opnieuw kunt beginnen.
Op die manier blijf je leren en ontwikkelen zonder het op te geven.

Het leren van nieuwe gewoontes is geen lineaire snelweg omhoog.
Het is een fascinerend kronkelweggetje met struikgewas, prachtige uitzichten, bochten, pieken en dalen en hier en daar een ovenhandvat.

Je moet leren de ovenhandvatten te herkennen, te gebruiken en dit te waarderen.