Vol onderuit op de werkvloer

Eén van mijn lieverds wordt pootje gehaakt op de werkvloer. Ze gaat vol onderuit.
Ze is gedetacheerd bij een andere organisatie, eerder juichend binnengehaald vanwege haar waardevolle werkstijl (die de organisatie kent van eerder werk). Na enkele maanden zijn er kritiekpunten.

De medewerkers klagen bij hun leidinggevende. Mijn lieverd krijgt zelf de kritiek niet of zeer verhuld te horen, ook als ze zelf om feedback vraagt.
En de leidinggevende heet het klaaggedrag welkom. Zonder kritiekgever en -ontvanger met elkaar in contact te brengen. Sterker nog: de leidinggevende spoort haar medewerkers aan om vooral andere toekomstige missers van mijn lieverd te melden.

Als deze laatste er lucht van krijgt, voelt het alsof de grond onder haar voeten verdwijnt. Ze loopt met hartkloppingen de werkdag in. Lam van angst. En dat is niet te doen met de verantwoordelijke functie die ze heeft. Ze is bang om werkelijk kwalijke fouten te gaan maken en vertrekt.

Ik ben in de loop der tijd allergisch geworden voor leidinggevenden die klagers steunen zonder hen aan te sporen of te helpen het op te lossen. “Hou me op de hoogte”, zeggen ze, “ik wil weten wat er speelt.” Het lijkt een warme stijl van leidinggeven. Maar het stimuleert een schadelijke werkcultuur.
Praten over derden wordt de norm. Er wordt geroddeld. Angst kan de kop opsteken. En wat kun je als leidinggevende met de vertrouwelijke informatie doen die je op deze manier krijgt? Waarschijnlijk een strategisch schaakachtig ingewikkeld iets; ik zie er het nut niet van in. Wat een onmacht, ik word er kwaad van.

Een tijdje terug nodigde ik je in het Mzine uit om waarachtig te spreken: praat alleen over afwezige derden op dezelfde manier als je zou doen, wanneer die derde bij het gesprek lijfelijk aanwezig is.

Nu doe ik hem als oproep speciaal aan leidinggevenden.

Praat alleen over een afwezige derde op de manier waarop je dat zou doen, wanneer hij of zij aanwezig is bij het gesprek.

Wat je kan helpen, is om te visualiseren dat die ander bij het gesprek aanwezig is. Je weegt dan vanzelf af: zeg ik dit ook, als hij/zij erbij is? Hoe zou ik dit zeggen, als hij/zij erbij is? Het wordt een ander gesprek.

Ok, nog twee dingen, omdat ik er driftjes van krijg:

• Accepteer van je medewerkers geen klaaggedrag zonder het te begeleiden tot constructieve wensen of constructief contact. Stuur aan op contact met degene waarop de kritiek gericht is. Help je medewerker om dat te doen, door het gesprek mee voor te bereiden of, als het echt nodig is, door zelf bij het gesprek aanwezig te zijn.
• Roddel niet. Accepteer geen roddel.

En stuur me jullie reacties en ervaringen!
Wil je privé reageren, mail dan naar contact@yvonnetraint.nl

Yvonne van Iersel
YvonnetraintMINDFUlNESS.