Pleidooi voor verlangen

In het vorige M-zine schreef ik een artikel over de verlangende geest: het feit dat je nooit genoeg krijgt van de werkelijkheid en je altijd verlangt naar meer.
Ik schreef onder andere: “De verlangende geest kan oorzaak van veel stress en frustratie zijn. Omdat je van de werkelijkheid nooit genoeg kunt krijgen. Er komt nooit een fundamentele bevrediging van je behoeften.
Hoelang ben je bijvoorbeeld blij met een cadeau?
Hoe vaak denk je: als ik dat heb, dan zal ik tevreden zijn?
Hoelang duurt het voordat je vervolgens naar iets anders verlangt?

Kennelijk verlangt of hunkert je geest. Naar meer lentemomenten. Naar meer geld. Naar meer plezier. Het is nooit genoeg. Het is onstilbaar. (klik hier voor het hele artikel)”.
Ik kreeg mooie reacties van jullie.

Zo eindigt lezer André (zie hier link naar blogartikel en reactie) zijn reactie met: “Lang leve de hunkering en verlangen dus, maar aanvaard dat er nadat geweldige moment van de invulling van het verlangen, weer een nieuwe hunkering komt, dat geeft je de kracht om vooruit te gaan.”.
En een week later zet websitebouwer, sparringpartner en vriend Jeroen zich aan mijn tafel en brengt meteen mijn artikel over verlangen ter sprake. Hij  pleit hartstochtelijk voor het ervaren van verlangen.
’’ Volgens mij is er niks mis met verlangen: het is een uiting van levensdrift, of levensvreugde. En dat is prachtig.
In de tantra zeggen ze dat verlangen de essentie van de levenskracht is. Dat het heel belangrijk is je verlangen te voelen, omdat je je van je levensenergie afsnijdt als je je verlangen verdringt.
Heel de natuur om ons heen verlangt: de knoppen aan de bomen de bolletjes in de grond verlangen allemaal om tot ontplooiing te komen, om te leven!
Het creëert pas stress of frustratie als je verlangen vertaalt in dat het hier en nu niet goed is, als je lijdt, omdat je verlangen niet vervuld wordt, als je blijft steken in vastomlijnde ideeën over hoe dat verlangen vervuld zou moeten worden.

Om dat te voorkomen kunnen de vaardigheden die je bij Mindfulness aanleert heel nuttig zijn. Laat het verlangen er helemaal zijn, laat het langskomen zoals het zich aandient. Proef ervan hoe zoet en soms tegelijk ook bitter het smaakt, maar raak er niet in verstrikt met je geest en haak er niet aan vast. Fixeer je verlangen niet op één specifiek iets, maar laat het stromen. Er is oneindig veel te verlangen
Als het verlangen er helemaal mag zijn zoals het zich aandient dan kan je voelen dat het iets prachtigs is, meestal niet helemaal vrij van een weemoedig verdriet maar wel helemaal van de stof van liefde doordrenkt.”
Dat gezegd hebbende, konden we aan de koffie. We hadden er zin in.

Mijn uitnodiging voor deze weken: kun je je verlangen voelen en helemaal ruimte geven? Zonder dat het nu hoeft te worden ingevuld? Zonder dat het betekent dat je nu ongelukkig bent?