Hoeft een naam iets?

In herinneringscentrum Westerbork werden de afgelopen week de namen genoemd van 102.000 vanuit Westerbork gedeporteerde en daarna in concentratiekampen vermoorde Joden, Sinti en Roma. In een live stream kon je het voorlezen van de namen zien en horen.

 

Tsead Bruinja, Dichter des Vaderlands, las aan het eind dit gedicht voor:

 

hoeft een naam iets?

 

elke naam moet ten minste

een keer worden gespeld op het gemeentehuis vreugdevol door een ouder die met die naam

een geloof een held een vriend of een familielid

in leven houdt

 

elke naam moet minstens vierduizend keer

worden geroepen vanuit een halfopen buitendeur

terwijl de warme lucht van het avondeten door een keukenraam

een koude kinderneus inkrult

 

alle namen horen zeker vijf maal op het puntje

van de tong van een beste vriend te liggen bij de vraag

naar wie zijn of haar beste vriend is

en waarom

 

geen één naam verdient het om ongefluisterd te blijven

en niet via het oor van een geliefde

buitengewoon vaak de buik van die ander

te kriebelen

 

daar zijn namen voor gemaakt

 

namen horen een leven lang mee te gaan

en met een heel leven weet u heel goed

wat ik bedoel

 

namen mogen alleen langzaam verdwijnen uit onze gedachten

en niet voordat ze een afscheidsdansje hebben gemaakt

op onze bevende lippen

 

er is geen enkele reden om de naam

van een muur te schroeven

 

als die naam niet een nieuw huis

te wachten staat

 

want een naam wil leven.

 

Joost van den Heuvel Rijnders, meditatieleraar, gaf eergisteren een digitale lezing over geweldloosheid.

Geweldloosheid in het klein.

Geweldloosheid bij jezelf.

Hoe kun je geweldloosheid in jezelf voeden?

 

Eén van zijn suggesties:

 

Vraag jezelf vandaag, morgen, overmorgen bij een handeling af:

Is dit heilzaam voor mij? Of niet heilzaam? Schadelijk?

Voor de ander?

Voor ons beiden?

 

Stel de vraag voordat je handelt.

Terwijl je handelt.

Als je gehandeld hebt.

 

Een goede week gewenst en een zeer hartelijke groet van Yvonne.