Enthousiasme Dat Moeten Wordt

Als trainer heb ik in vele jaren geleerd om het resultaat los te laten. De mens is een mysterie. Die eigen wegen vindt om zich te ontwikkelen of gewenste doelen te halen. Ik kan er super betrokken bij zijn. Vragen stellen, interventies doen. Dat helpt. Maar wat het resultaat wordt: ik jaag het niet na.

In mijn bedrijf is het soms anders. Uit pure enthousiasme ontwikkel ik iets nieuws, ga in gesprek met een klant, of geef een training. En ineens wordt enthousiasme moeten. De training MOET doorgaan. Ik MOET zoveel klanten binnenhalen. Er komt iets anders dan enthousiasme om de hoek kijken. Zorg. Angst. Schaamte. Een onderliggende druk. Ik ga jagen. Ik klamp me vast aan het resultaat.

Rick Hanson schrijft over dit vastklampen:

Als je oplet, dan kun je merken dat je geest zich vastklampt aan een heleboel dingen. Dat gebeurt supersnel. Aan zaken, meningen, routines, plezier, pijn, status, of een idee van jezelf (je merkt dat bijvoorbeeld wanneer je iets heel persoonlijk opvat).

Vastklampen verschilt van gezond wensen, waarin je waarden, doelen, aspiraties en verbintenissen hebt – zonder gehecht te zijn aan het resultaat.
Je kunt je gepassioneerd voelen over je doelen en hard werken om ze te bereiken en de belangen kunnen groot zijn (de gezondheid van een kind, de toekomst van je bedrijf). Wanneer er geen grijpen is, ben je, terwijl er aan de oppervlakte van de geest natuurlijk verdriet en teleurstelling kan zijn als iets niet wordt bereikt, diep van binnen in vrede met wat er ook gebeurt.
Misschien herken je wat het je kost, als je je aan iets vastklampt. Het heeft altijd iets gespannens in zich. Het kan subtiel onplezierig of intens ongemakkelijk aanvoelen. Het trekt je in het najagen van problematische doelen. Je belast jezelf misschien te veel om succes te hebben. Je wordt rigide, onredelijk. Verslaafd aan eten of drank. Of je zoekt eindeloos iets in relaties wat nooit zal komen.
Het sluit je eerder dan dat het opent. En het zet je op gespannen voet met het feit dat het bestaan altijd veranderlijk van aard is.

Hoe kun je voor jouw behoeften zorgen en voor de behoeften van anderen, en gezonde doelen met energie en ijver nastreven, terwijl je je persoonlijke stressmeter uit de rode zone houdt?

Leer over grijpen
Neem iets concreets – bijvoorbeeld jouw mening over hoe iets zou moeten zijn – en klamp je eraan vast. Sta erop, in je geest, dat het zo en op die manier MOET zijn. Merk hoe dit vastklampen in je lichaam en geest aanvoelt.

En ontspan
En probeer dan dit vastklampen te ontspannen. Het is prima om een bepaald resultaat te wensen. Maar help jezelf om vrede te hebben met wat er uitkomt, door jezelf eraan te herinneren dat jij en anderen waarschijnlijk nog steeds in essentie ok zijn bij welk resultaat dan ook.

Stel je voor dat hetgeen, waar je je aan vastklampt, iets kleins is in een grote ruimte. Zoals een steen in een grote vlakte, vanuit een overvliegend vliegtuig gezien.

Laat het herhalende, misschien obsessieve, denken los. Help jezelf om je lichaam te ontspannen en te openen. Open je handen, open je geest en laat de beweging van vastklampen gaan.

Let op het gemak, de vrede en het plezier in het laten gaan van het vastklampen. Merk hoe dit voelt, zodat het je helpt om ook in de toekomst dit gevoel op te roepen.

Herken
Zie hoe je geest voortdurend zoekt naar iets om op te lossen, te vermijden, te willen. Oftewel, ergens naar te grijpen of om zich ergens aan vast te klampen. Het gebeurt meteen, subtiel, voortdurend. Amazing!
Breng je aandacht terug naar nu, deze adem, dit lezen, dit gesprek, dit moment waarop je iets doet.

Pas het toe
Pas bovenstaande toe op andere dingen. Eerst makkelijke dingen, daarna moeilijkere dingen.

Besef: je kunt onstuimig en wild enthousiast betrokken zijn bij iets zonder gehecht te zijn aan het resultaat.

Zeg die zin nog eens tegen jezelf de komende dagen. Ik ga het ook doen! Vertel me over je ervaringen.