Drie dikke tranen

Ik had in het weekend een heerlijk feest.
Zusje al 60!
Broer speechte.
Twee families kwamen samen en waren echt geïnteresseerd in elkaar.
We lachten en huilden lekker de middag door.

Dat huilen: het gaat ons makkelijk af.
En hoe meer rimpels we krijgen hoe makkelijker de tranen vloeien.

Ik beschouw het maar als een kwaliteit.
We zijn raakbaar en niet bang voor een traan of drie.
Meestal kunnen we het gewoon door ons heen laten gaan.
Ons erdoor laten bewegen.
Niemand hoeft er iets mee – en wij zelf ook niet -, behalve het gewoon maar te laten gebeuren. (alhoewel – het was wel handig dat zusje even een arm aan broer aanbood).

Ik vind het altijd zo opvallend dat, als mensen zeggen: “ik ben zo emotioneel”, ze het dan altijd over verdriet hebben.
Ze hebben het nooit over boosheid, teleurstelling, angst, laat staan over plezier. Wat zegt dat over hoe we aankijken tegen verdriet?

Ik weet het niet.
Maar voor deze week, mocht het je aanspreken, een uitnodiging: kun je verschillende emoties gewoon maar eens door je heen laten gaan? Je hoeft er misschien niet iets mee te doen. Het leven gaat door je heen.

Mail naar contact@stresslooswerken.nl als je dat van me wilt horen.