Wat als ik mijn vrouw nu als een rozijn zie?

Dus dan denk ik: “Wat als ik mijn vrouw nu als een rozijn zie?”

Deelnemer Erik sprak vanochtend deze briljante zin.

Een week ervoor deden we samen de klassieke mindfulness-rozijnoefening.

We proeven met aandacht een rozijn en we nemen daar de tijd voor.

We kijken.

Ruiken met het linker neusgat. Rechter neusgat.

We luisteren of de rozijn misschien knispert of een ander geluid maakt.
We bijten. Proeven.

Het is een oefening in het geven van je volle aandacht aan iets op dit moment.

Het eten van een rozijn wordt er een rijkere ervaring door; je proeft iets nieuws, ontdekt iets in structuur, of je wordt je meer dan anders gewaar van geur.

In de week erna experimenteren we met het eten van de eerste hap van elke maaltijd met volle aandacht. Super uitdagende oefening, probeer het maar als je het leuk vindt.

Je kunt van alles tegenkomen.

In het geval van Erik: wat te doen dat als je samen met je geliefde eet?

Ga je dan half proeven en half luisteren? Hoe verdeel je aandacht, of hoe combineer je je aandacht?

Erik: “Ik loste mijn dilemma op door in plaats van de eerste hap met aandacht te eten, mijn vrouw – als een rozijn – alle aandacht te geven. Die alerte houding voelde als een volwaardig proefmoment en past voor mij prima in de training. Het leerde me dat de oefeningen maar voorbeelden zijn en dat ik zelf aan de slag kan om mijn eigen voorbeelden te maken.

Mijn vrouw blijft natuurlijk wel mijn vrouw, maar door goed te kijken naar haar blik, haar houding en goed te luisteren naar haar woorden weet ik weer waarom we al veertig jaar bij elkaar zijn. Onze gesprekken zijn als de fruitigste wijn.
Die rozijn legt het daar toch bij af, ook al was het misschien ooit een muscatdruif.”

Spreekt het je aan? Denk deze week: “Wat als ik mijn lief nu als een rozijn zie?”

Hartelijke groet van Yvonne