Waarom je piekert

Piekeren doe je als je iets niet wilt laten zijn zoals het is.

Piekeren ziet er vaak uit als:
Als..dan..: ‘Als ik zo verlegen doe, dan vinden ze me stom’
Of:
Als niet..dan..: ‘Als ik deze klus niet op tijd afheb, dan val ik door de mand.’

Vaak combineer je het met zelfbeschuldigingen of beschuldigingen van de ander.
‘Ik zou (meer/minder/anders) moeten…’
‘Hij/zij/hen zou moeten…’
‘Ik had niet moeten…’
‘Als hij/zij/hen maar niet ….. had gedaan..’
‘Als dit maar niet gaat gebeuren..’

Hoewel piekeren niet helpt, doe je het toch.

Waarom?

Omdat het lijkt alsof je bezig bent een probleem op te lossen.
Je geest heeft de illusie dat het een probleem oplost.
En vervolgens wordt het een gewoonte van je geest.

Piekeren heeft vaak een sombere lading.
Dat heeft invloed op je stemming en je emoties – je kunt er zeer onzeker, somber of woedend door worden.

Zo kun je jezelf met piekergedachten op duizend manieren onderuit halen:
‘Ik ben een waardeloos persoon, dat ik dit niet kan!’
‘Ze moeten naar me luisteren (anders word ik niet serieus genomen –  en dan ben ik niks waard)’
‘Ik moet op tijd komen, anders…’ en dan heb je een duidelijk of een vaag rampscenario in je hoofd. Soms heb je alleen een ramp- of angstgevoel, genoeg om stress te ervaren.

Een meditatielerares vertelde me ooit op droge wijze hoe ze in een retraite haar voorkeur voor piekeren – specialisatie dramadenken – ontdekte. Al zittend op een kussentje bouwde ze in no tempo geweldige drama’s op:

“Na elk uur ging er een bel, zodat we op konden staan, loopmeditatie konden doen of een pauze konden nemen.

Ik zat op mijn meditatiekussen en wachtte op de bel. Mijn been sliep.
Ik dacht: ‘dit hou ik niet lang meer uit!’

En toen de gedachte: ‘Ze zijn ons vergeten!
Ze zijn gewoon gaan lunchen en wij moeten hier nog anderhalf uur blijven zitten!!’
Voor mijn geestesoog verscheen een beeld van onverschillige genoegzame meditatieleraren aan een overvloedige dis.
En in zwart wit: ascetische hongerige lijdende leerlingen in de meditatiehal.

De gedachte: ‘En hoe moet dat met mijn been?!?!
Och och, dat moeten ze straks vast gaan amputeren!!’
Een beeld van een ambulance met loeiende sirenes, stoppend bij de ingang van het gebouw.

Het beeld van een bloederige stomp.

De bel ging en mijn geest sprong watertandend richting lunch en nam alvast de eerste hap soep.
De gedachte: ‘Als ik maar op tijd ben! Straks is alles al op!’ “

Piekeren.
Merk dat je het doet.
Laat piekeren los.
Doe het deze week een keer.
Laat me weten hoe dat lukt.

Hartelijke groet van Yvonne!

P.s. In de training ‘Helder hoofd, warm hart’ leer je grondig hoe je piekergedachten – en daarbij behorende somberheid, angst, onzekerheid of verdriet kunt loslaten.

Dat maakt je een stuk effectiever – en een stuk gelukkiger. Mail naar contact@stresslooswerken.nl voor een afspraak om te bespreken of je mee wilt doen aan mijn mooiste training ooit. Doe het snel, we beginnen snel.