Theeheld

Theeheld

Je maakt continu verhalen over jezelf in je hoofd.
En die verhalen vertel je.

Een voorbeeld.
Je bent op vakantie geweest en je deelt je ervaringen daarna met vrienden, familie, collega’s. Binnen de kortste keren wordt het een verhaal: je vertelt steeds dezelfde dingen op dezelfde manier, met dezelfde anekdotes, stiltes, met hetzelfde enthousiasme of ironie. Een Heldenverhaal of een Slachtofferverhaal. Een Bijzonder verhaal, een Subtiel verhaal, een Vrolijk verhaal, een Gewoon Verhaal of een Bescheiden verhaal.
Soms voelt het, terwijl je het verhaal vertelt, alsof het niks met jou te maken heeft.

Of je merkt het aan je partner. Als zij/hij de vakantieverhalen gaat vertellen aan je bezoek, sta je op om koffie te gaan zetten. Je kent inmiddels alle hoogtepunten, stembuigingen, plots en uitweidingen.

Eigenlijk is je geest goed in het herhalen van verhalen.
Recycling old stuff, zegt mijn meditatieleraar.

Die verhalen maken we ook over ons werk. Een vriendin van me vertelt al 30 jaar, ongeacht hoe oud ze is, ongeacht de vele verschillende functies die ze bij verschillende organisaties doet, eindeloos hetzelfde verhaal. Het gaat over druk zijn, waarom mensen niet nadenken, hoe het een zootje kan zijn in een organisatie, hoe je omgaat met tegenwind,…druk zijn….druk zijn.

We maken voortdurend verhalen over onszelf in ons hoofd.
Door de jaren heen ontdekte ik tijdens het mediteren verschillende constructies die ik graag over mezelf bouw. Ik kan je zeggen: meditatie is een zegen, maar je ontdekt ontluisterende dingen.
Zo kwam ik er jaren geleden achter dat ik graag verhalen maak en over mezelf vertel, waarin mijn bijzonderheid naar voren komt. “Goh, bijzonder Yvonne” (yes!).

In een retraite betrapte ik me op fantasieën over lovende gesprekken van anderen over hoe ik samen met mijn medemeditator de theetaak geweldig oppakte. Er kwam nog net geen podium- en medaille scene aan te pas.
Nou ja zeg!
Een maatje in de retraite noemde het ook: “Ik fantaseer graag over hoe ik de held van de dag ben”.

Er is niks mis met het construeren van het zelf.
En er is niks mis met het recyclen van old stuff.
Niks mis met het herhalen van verhalen.
Tenzij het je vastzet, tenzij je gesprekken voert die je niet brengen wat je wilt, of je je gevangen voelt in je automatische spreekgewoontes en er vrijer in wilt worden.

In het programma Helder Hoofd, Warm Hart oefenen we in waarachtig spreken.

Daarmee maken we telkens contact met wat er in dit moment gebeurt onder het verhaal. Je maakt contact met wat er met je gebeurt terwijl je vertelt.

Wat is er op dit moment?
Hoe is het nu?
Wat is jouw waarheid op dit moment – waarmee ik bedoel: wat is jouw persoonlijke ervaring van dit moment? Kun je pauzeren en ontspannen in het spreken? Kun je merken wat er nu is en kiezen hoe je dat meeneemt in het spreken?

Als je contact kunt maken met je ervaring van dit moment – met je lichaam, je gevoel van nu, je denken van nu – dan worden je woorden frisser.
Waarachtiger.
Je laat misschien een oud verhaal los, of een deel ervan.

Super! Het geeft je vrijheid in spreken. Ruimte om meer te kiezen of je reageert , en hoe je reageert in gesprekken. Wat je vertelt en hoe je het vertelt. Het geeft je mogelijkheid om oude automatische spreekgewoontes op te merken en los te laten.

Een deelnemer aan het programma zei er vandaag over:
“Ik zeg veel makkelijker en rustiger wat ik van iets vind.”
Dat klinkt gewoon maar is bijzonder.

(Bijzonder Yvonne? Jaja, ik weet het. Het moet allemaal nogal bijzonder zijn.
Grapjes maken: ook al zo’n gewoonte. Voorlopig hou ik er die nog even in!)

Hartelijke groet van Yvonne.