Stol, tijd en thee

 

Maar we belanden in levens- en liefdesverhalen.
Het is kerstvakantie, we hebben stol en we hebben tijd.
Het blijken verhalen van moed, overgave, liefde en veerkracht.

“Ik heb hem onder de arm mee naar Nederland genomen (lacht).
Door met hem te trouwen kon hij naar Nederland komen. Hij had het gevoel dat hij in de Sovjet Unie niet kon leven, niet kon niet ademen. Ja, tijdens die eerste ontmoeting in de boekhandel in Leningrad werd ik hoteldebotel. Ik dacht: het kan toch niet zo zijn dat ik hem niet meer ga tegenkomen!”

“We woonden al vijf jaar samen, maar dat wist de familie in Turkije niet. Het huwelijk – daar moest ik inderdaad moslima voor worden – zou ergens in de week van onze vakantie daar plaatsvinden, maar wat en hoe het zou gebeuren? We hadden beiden geen idee. Mijn moeder ging mee en ze nam nog een leuke broer van haar mee. Die heeft me nog weg kunnen geven, dat was fijn.”

“Het was 4 mei 19.55 uur en ik moest als thuiszorg-verpleegkundige naar een Rotterdamse client van ergens ver in de 90, die veel in de oorlog heeft meegemaakt. Kon ik als Duitse op dit moment wel aanbellen? Ik heb lang bij die deur geaarzeld.
Gelukkig was ie aan het telefoneren en was het geen probleem.”

“Ik werd vanzelf en makkelijk opgenomen worden in de familie. Mijn man tolkte in de begintijd voortdurend. Mijn schoonzussen zeggen nu de ene keer dat ik goed Turks spreek. De volgende keer maken ze een wegwerpgebaar: ze kan er niks van (lacht). Een diepgaand gesprek is moeilijk.”

“Nee, hij heeft niet echt zijn draai hier gevonden. Nederlanders begrijpen niet waar hij vandaan komt. Russen zoekt hij niet graag op: ze gaan in hun denken nog vaak mee in het Russische systeem. Er is ooit een nicht op bezoek gekomen, maar dat werd ruzie. Ik luister veel naar hem.”

“De kinderen zijn nu het huis uit en weer verandert het tussen ons. Dat zoeken naar verbinding zonder jezelf of je afkomst te verloochenen; het is een proces dat nooit ophoudt.”

“Ik heb maar 1 keer direct commentaar op mijn Duits-zijn gekregen. Maar ik vermoed dat het veel vaker heeft meegespeeld.”

We gaan de deur uit, verrijkt, verbonden en onder de indruk.

Heb je vandaag of morgen tijd?
Ga zitten met thee en stol of oliebol en maak ruimte voor elkaars levensverhaal.