Stilte brengt iets

Stilte brengt iets

Zit een moment gewoon in je stoel.
Je zit en je hoeft niks.
Voel je adem. Zit. Adem.
Luister naar stilte.

Gewoonlijk zien we stilte als het ontbreken van iets. Je spreekt van stilte als er geen geluid is, als er niet gesproken wordt.
En je wilt het opvullen: als een gesprek bijvoorbeeld stilvalt, dan voel je ongemak. Na koortsachtig nadenken breng je snel iets in. Opluchting.

Als je toevallig in de wachtkamer van een dokter belandt, je moet wachten op de trein, of je komt binnen in een stil huis, dan krijg je contact- en opvulkriebels. Lang leve je smartphone!

Toch: stilte brengt iets.

Maitland, een vrouw die stilte uitgebreid heeft bestudeerd, noemt een paar dingen, die mensen die langdurig in stilte verblijven, ervaren: een verheviging van zintuigelijke en emotionele indrukken, een sterk besef van dankbaarheid en verbondenheid, gewaarwordingen van grote gelukzaligheid en (heel grappig vind ik) gewaarwordingen van onuitsprekelijkheid.

Natuurlijk kom je in stilte ook drukte en ongemak tegen.
Misschien herken je dat het in stille momenten nogal druk kan zijn van binnen. Ik merkte dat vroeger bijvoorbeeld bij de twee minuten stilte tijdens de dodenherdenking.
Er waren veel gedachten.

• over het belang van de traditie.
• ik stelde me voor hoe ik stil zou staan op een parkeerplaats als ik aan het reizen was.
• ik voerde in gedachten een gesprek met mensen die de twee minuten niet in acht namen
• ik vroeg me af hoe anderen die twee minuten ervaren
• gedachten aan de gestorvenen
• gedachten aan de oorlog
• ik vroeg me af of ik onderduikers zou opnemen
• gedachten aan wat ik zodadelijk ging doen
• gedachten over dat dat niet de bedoeling was
• ik nam me voor om regelmatig in stilte te zijn……..

En dan was er nog maar een halve minuut voorbij.
Ik herinner me ook ongemak en een sterk bewustzijn van mezelf.

En tegelijkertijd – of daar tussendoor – kon ik iets anders ervaren.
Een vrede of een soort van thuiskomen.

Stilte biedt je de mogelijkheid om jezelf op een andere manier te leren kennen dan je via je verstand kunt doen.
Je kunt innerlijke stilte ervaren.
Het kan je voeden.

Inmiddels zoek ik regelmatig stilte op: alleen of samen met mijn groepen. Ik kom ongemak en drukte in mezelf tegen, of niksigheid. Verveling en kriebel aan mijn knie.

En ik ervaar thuiskomen. Ontroering. Dankbaarheid. Vrede. Ik kan dieper doorademen. Stilte voedt me me op een manier die ik niet zo goed (het voelt een beetje onbeholpen) kan omschrijven. Onuitsprekelijk misschien.

Wees een moment stil en doe niks.
Zit in je stoel en ben stil.
Doe niks. Zit.
Voel je adem.
Luister naar stilte.
Ervaar vrede in stilte.

Hartelijke groet van Yvonne.