SMOMBIE

Als onze zoon vertrekt om te gaan reizen, heb ik een paar preken in mijn hoofd. 

Eén daarvan:
“Gooi je mobiel weg!
Zodat je ook echt daar kunt zijn.
Ik gun je dat je van alles beleeft.

En ik weet dat, als je de helft van de tijd met je hoofd en aandacht in je mobiel zit, je die tijd niet met je aandacht bent bij de plek waar je je bevindt.
Namelijk in Latijns Amerika.
Dat lijkt me zo zonde en jammer.”

Ik ben natuurlijk nogal tamelijk hypocriet.

Want ik heb, terwijl hij nog maar net aan het vliegen is, al vier keer geappt.

Later die week vertelt een vriendin (“ik doe mijn mobiel nooooit in mijn kontzak!”) hoe haar mobiel pardoes in het toilet verdween en de paniek die dat met zich meebracht.

En een dag later schrijft collega Sabine van der Post over hoe we allemaal verslaafd zijn aan informatie en onze smartphones (zelfs als je denkt dat het niet zo is). Hoeveel energie het ons brein kost om terug van afleiding naar focus te gaan. Hoe de smombie (smartphone zombie) in ons hunkert naar de dopamine die vrijkomt bij elk bericht dat we krijgen.
Sabine:” Neem je smartphone gebruik onder de loep en weet; we’re in this together.”

Ik heb de preek naar mijn zoon voor me gehouden.

Ik ga eerst zelf eerst eens een dag mobielloos.
En in de maand maart doe ik het langer dan een dag.
Tot voor kort was het normaal voor me om een dag offline te zijn.
Maar dat is veranderd en het bevalt me niet.

Een offline dag helpt om met mijn aandacht te zijn bij waar ik lijfelijk ben.

Om hier te beleven wat er hier te beleven valt.
Om me te focussen.

En: ik neem me voor om me in te houden met het appen naar mijn zoon.
Ik ga zijn aandacht niet van Mexico naar Houten trekken.

Doe je mee met een dag mobielrust?

Stuur een mail met je ervaringen naar contact@stresslooswerken.nl.

Verwacht niet snel een reactie.
Want ik ben met mijn aandacht even ergens anders :-).