Ze noemde me ’sister’. Dat was ik niet gewend.
Natuurlijk sta ik achter het feminisme.
Maar ik voelde nooit extra solidariteit met andere vrouwen. Liever doe ik alsof vrouwenstrijd in mijn leven niet nodig is. Geen zin om daar nou veel energie in te steken.
Ondertussen daalde het woord ’sister’ zoetjesaan in en deed haar werk.
Op de meest onverwachte momenten voel ik zusterschap.
Afgelopen week nog.
Ik stap een kledingzaak binnen.
Binnen 10 minuten sta ik in een prachtig jurkje.
De verkoopster kijkt met zusterschap naar wat ik nodig heb.
Een jurk en een bh.
Ja, zo’n vervaarlijk grote.
Angstaanjagend als ie over je stoel hangt.
Maar je krijgt er geweldige tieten in.
Ik voel solidaire sisterhood als ik jonge meiden op hoge fantastische benen op het strand zie lopen (terwijl ik toch echt hele andere benen heb).
Als ik Sigrid Kaag hoor en Femke Halsema zie.
Bij gesprekken over relaties, het scrunchen van je krullen, de overgang en de dood.
Als een kind trappelend en krijsend uit de wandelwagen wil.
Al plannen makend met vrouwelijke collega’s.
Als ik met mijn zusje ben.
Rita was degene die mij het woord schonk. Deze sister was theoloog, (systeem)therapeut, coach, trainer, feministe, solution focused practicioner, (groot)moeder, partner, vriendin.
Het woord sister is slechts één van haar vele geschenken.
Ze leefde eerlijkheid, standvastigheid, vreugde.
Ze is sinds kort niet meer hier.
Ik geef haar geschenk graag aan je door sister.
Gebruik het, geef het weer door.
Of gebruik sis of sissy – deden wij ook wel.
Of breng een ander woord in je gesprekken in waarmee je een zaadje plant.
Wat heeft dat met mindfulness te maken?
Niet direct iets. Alles.
Ik ga er niks ingewikkelds van maken.
P.s. Maak deze periode tot jouw beste najaar ooit. Het leven is kort en kostbaar en mindfulness helpt je om dat te beseffen en om ermee te leven. Mail me om te kijken hoe ik je kan helpen: contact@stresslooswerken.nl en laten we elkaar spreken.
Blognummer: 217