Pootje gelicht met mijn neus op de stoeprand

Het was alsof ik pootje was gelicht en met mijn neus op de stoeprand was beland.
Hoe was ik dààr nou toch terechtgekomen?

We zaten in mijn trainingszaal. Met een groepje collega’s wisselden we uit wat we nou eigenlijk allemaal in ons bedrijf deden. We kennen elkaar al lang. Delen lief en leed.
Maar we wisten niet meer precies wat iedereen tegenwoordig deed en waren nieuwsgierig: welke trainingen, klanten, projecten? Laten we een update ochtend doen!

Ik begon. En ineens kwam ik in een ongevraagd coachingsgesprek terecht.

Hoe kwam het toch dat er ook dingen waren die niet lukten?
Had ik eigenlijk wel een missie? En waarom hoorden ze dat niet?
Zouden mijn klanten dat ook niet genoeg horen? En wat zat er dan bij mij mis van binnen?
En werd het niet tijd dat ik mijn talk ging walken?

Pardon?

Had ik om coaching gevraagd?
Had ik ze überhaupt om advies gevraagd?
Daar lag ik, met mijn neus op de stoeprand.
(Die stoeprand zit in mijn geheugen en neus gegrift. Ooit lag ik daar echt en toen miste ik een paar tanden; een onbezonnen jeugdmomentje).

Het duurde een dag voordat ik weer helemaal rechtop stond.

Het hielp dat mijn collega zich de dag erna van harte verontschuldigde. Mét koffie en taart. We klaarden de lucht. Hartstikke fijn.

Eigenlijk was het wel nuttig. Ik ondervond weer eens aan den lijve hoe akelig het kan voelen als iemand je ongevraagd gaat adviseren. Gaat problematiseren. Of psychologiseren.
Het voelt al snel onrespectvol. En dan werkt het niet.

Ik ben er in de loop der tijd allergisch voor geworden. Kan er driftjes van krijgen.

Dat doen we dan ook niet in de programma’s van StressloosWerken.

We gaan niet ongevraagd problematiseren, psychologiseren, duiden, diagnostiseren, regresseren of adviseren. No mam!
We doen wel altijd een paar andere dingen:

1. We geven – in de aandachtoefeningen – ruimte en betonen respect aan wat er is. Prettige, onprettige, neutrale ervaringen. We oefenen om alles bestaansrecht te geven. Dat geeft lucht, ruimte, nuttige afstand, mildheid, ophouden met vechten, bewustzijn, keuzemogelijkheid.

2. Als we dingen met elkaar willen bespreken of delen, dan is dat hartstikke welkom. En dan wordt er gezorgd voor ruimte, aandacht en respect.

3. En verder kijken we vooral:
Hoe kunnen we elkaar helpen in waar je heen wilt?
Wat lukt er al?
Wat zijn dingen die al goed gaan?
Wat is de ridicuulst kleinst mogelijke stap die je kunt zetten om dichter bij je doel te komen?

We kijken met elkaar hoe we haartje voor haartje, op ons eigen tempo en op onze eigen manier, richting ons doel kunnen wandelen.

Spreekt het onderwerp je aan? Let dan deze week eens extra op: ben ik de ander ongevraagd aan aan het analyseren, duiden, psychologiseren, of adviseren? Stop ermee als je merkt dat je het doet.

Spreekt de StressloosWerken manier van begeleiden je aan?
Mail me dan: contact@stresslooswerken.nl en overleg met me hoe ik je kan ondersteunen.