Moedeloosheid bij oorlog

Ondertussen worden mensen vastgehouden, geweld aangedaan, gedood.
Nu op dit moment.
Mensen die precies zijn zoals wij.
Ze hebben huid, adem, ruzie en dromen.
Bangheid, die precies zo voelt als bangheid van mij, bangheid van jou.

Ik worstel.
Merk woede.
Merk de neiging om positie te kiezen.
Merk moedeloosheid die onverschilligheid wordt.

Ik lees over Hawaiiaanse Ho’ Oponopono (google het gerust!) en wordt getroffen door de volgende zinnen:

“Kun je in het licht van grote zaken/problemen in de wereld volledig betrokken en volledig verantwoordelijk zijn? Kun je jezelf afvragen: wat is mijn aandeel? Kun je je van binnen zuiveren?”

Het spreekt me zeer aan, al heb ik nog geen idee. Ik ga deze vragen meenemen in deze periode, ik ga erover lezen, denken en praten, mediteren.

Spreekt iets hierin jou aan? Neem het mee naar de kerstdis of -boom. Deel je ervaringen met me als je zin hebt, dat is zeer welkom.

Ik wens je vrede en een open moedig hart toe.
Dank je voor alles wat we dit jaar met elkaar hebben kunnen delen.

Hartegroet van Yvonne van Iersel.

P.S. Wil je in het nieuwe jaar vanuit innerlijke vrede vrede in de wereld brengen? Mail me om te overleggen hoe ik je kan ondersteunen, dat doe ik heel graag: contact@stresslooswerken.nl. (Je kunt ook gewoon op deze mail antwoorden).