Karen

Ik kon maar slecht slapen, werd vaak vroeg wakker, maalde in mijn hoofd en vond het nooit voldoende wat ik deed. Met als gevolg dat ik op momenten heel neerslachtig was. Ik kon de dingen erg negatief zien, terwijl ik echt niet zo’n persoon ben. Had nergens zin in.
Ik kon dat toen nog niet zo benoemen, maar lichamelijk leek ik te verkrampen: ik kreeg een geblokkeerde nek en schouders en dat bleef ook na behandeling een gebied met spanning.

Ik zocht voornamelijk naar oplossingen in het werk. Maar in de voorlichtingssessie met jou kon ik ineens zien dat dit gewoon iets is dat met veel meer professionals gebeurt. Ik kon ineens benoemen: oh, dit is werkstress! Dat gaf me vrijheid en toestemming om het aan te pakken.

Het bewegen heeft me het meest gebracht.
Door de yoga-oefeningen kan ik me focussen op mijn lichaam en voel ik nu bewust: oké, daar zit het vast, daar zit spanning.

Of ik merk dat ik in mijn hoofd aan het kruipen ben en met mijn gedachten aan het vechten ben.

(Lacht:) ik had eerder de neiging om, terwijl ik bleef zitten, telkens in mezelf te zeggen, rust! Rust! RUST! Maar nu kan ik door te bewegen ontspanning vinden.

Ook tijdens het werk bouw ik rustmomenten in door te shaken (Yvonne: meditatiebewegingsoefening), waardoor ik me daarna beter kan concentreren.

Hoe blij ben ik op een schaal van 10 dat ik meegedaan heb? Een 9, want er is een stijgende lijn (lacht). Het is duidelijk dat nog niet alle issues zijn opgelost! En ik weet ook niet hoe het verder zal gaan. Maar ik heb tools gekregen en het gaat voort.

Ik vind het belangrijk om mijn ervaring te delen. Het benoemen van werkstress geeft zo’n grote opening en kans om er iets mee te doen en handvatten te gebruiken om er mee om te gaan. Ja, dat mag gedeeld worden. Iedereen zou mogen zeggen: ok, werkstress bestaat.


Karen Taeymans
Preventieadviseur arbeidsveiligheid


Goede week gewenst.