Tijdens het mediteren zit je binnen de kortste keren in aspireren.
Als je mediteren benoemt als een techniek (wat ik eerlijk gezegd regelmatig doe), dan zit daar een nadeel aan.
Een techniek is namelijk iets dat je goed of verkeerd kunt doen.
Iets dat je kunt leren, iets dat je beheerst of nog niet beheerst.
In het bespreken van het oefenen hoor ik het vaak terug van deelnemers:
“Het lukte niet goed.”
“Ik kan het nog niet.”
“Woensdag zat ik er goed in, maar donderdag kwam ik er niet in.”
Maar meditatie kun je niet goed of fout doen, je kunt er niet in zitten of uit raken, en het gaat voorbij aan vooruitgang of achteruitgang.
Dus kunnen we het zodanig benoemen dat we niet verdwaald raken in dualisme of slecht of goed, vooruitgang of achteruitgang?
Het beeld van een spiegel kan helpen.
Je kunt meditatie zien als het kijken in de spiegel.
Als je op je kussen gaat zitten, verschijnt automatisch iets van je gemoedstoestand, je stemming, je gedachten of lichamelijke sensaties. Het verschijnt op dezelfde manier als je gezicht dat in een spiegel verschijnt.
De spiegel doet het werk. Je kunt het niet goed of fout doen.
Dus misschien kunnen we meditatie op dezelfde manier benaderen. Je kunt het niet verkeerd doen of goed. Het is gewoon jezelf zijn, je ervaring van dit moment zijn, opnieuw en opnieuw. Simpel.
Simpel maar niet altijd makkelijk.
Waarom? Omdat het je niet altijd bevalt wat je in de spiegel ziet.
Je kunt dan geneigd zijn om weg te bewegen, of om je beeld op te pimpen.
Je wilt dat het zitten en oefenen jou maakt tot wat je niet bent: kalm, helder, sereen, verlicht.
Misschien noem je die verwerping van jezelf aspiratie. Maar vaak is het dat je gewoon niet wilt zijn wie je op dat moment bent.
Eerst en vooral is meditatie juist het zitten met wie we nu op dit moment zijn – wat we zien in de spiegel. Onze oefening is zitten en kijken en telkens weer opnieuw tegen onszelf zeggen: “dit ben ik nu.”
Mail naar contact@stresslooswerken.nl om te overleggen hoe dit jou kan helpen.
Hartelijke groet van Yvonne