Een anekdote uit de tijd van de spoorboekjes: 

Een man stapt op een treinperron op een vrouw af en vraagt haar iets over de treintijden. Ondanks het feit dat zij een spoorboekje in haar hand heeft denkt de vrouw: ” Hij ziet er zo raar uit, ik moet van hem af zien te komen.” Haar eerste bewering dat ze niets van de treintijden af weet, wordt gelogenstraft door het duidelijk zichtbare spoorboekje in haar hand. Ze probeert de man met een paar smoesjes weg te krijgen, zonder resultaat. Tenslotte wijst ze op goed geluk naar iemand anders op het perron en zegt: ” Probeert u het eens aan die meneer te vragen.” De vreemde kijkt haar ongemakkelijk aan en zegt: ” O nee, aan die man zou ik het niet kunnen vragen- hij ziet er zo raar uit.”

Wellicht ken je je neiging om jezelf als anders dan de ander te ervaren. Jezelf anders te definiëren, jezelf anders te maken. Je meet jezelf een identiteit aan. Je benadrukt het verschil. Jij bent flexibel, de ander star. Jij bent redelijk, de ander maakt drama. Jij bent Nederlander, de ander vreemdeling. Je maakt de ander tot de Ander.

Het maakt de afstand tot de ander groter. Het maakt het makkelijker om jezelf of de ander te isoleren. Om verschil in behandeling of benadering te rechtvaardigen. Om verschil in leven en kansen te accepteren. Het maakt het makkelijker om vluchtelingen, vreemdelingen, te weren.
Want als zij zeer verwant zijn aan ons?
Wat als zij werkelijk hetzelfde zijn als wij?
Hoe zou je jezelf geen bestaansrecht, toekomst of veiligheid kunnen gunnen?

Onderstaand filmpje onderstreept hoezeer wij hetzelfde zijn. Wij mensen zij – soms verrassend – verwante mixen van bouwstenen.
Een man zegt in het filmpje: “Op een bepaalde manier zijn wij allemaal over het geheel bekeken neven en nichten van elkaar.”

Je reactie is welkom.
Wil je privé reageren, mail dan naar contact@yvonnetraint.nl

Yvonne van Iersel
YvonnetraintMINDFULNESS.

Call Now Button