Een collegavriendin, herstellend van corona.
Zij kon het redden zonder IC opname, haar man niet.

 

Ze schrijft:
“Vandaag gaan fietsen en wandelen in mijn eentje.
Ik zag, zon.
Licht en luchtigheid!
En ik voel liefde voor het leven!”

De dag erna.
Ik sta voor de auto. Mijn zoon staat erachter.
Hij tilt een matras uit de kofferbak.
We lachen naar elkaar.
Overweldigende vreugde.
Hij loopt zijn studentenhuis in.
Ik stap in de auto.

De dag erna.
Ik zoom met collega’s.
We praten over zonen, neven.
Soms vallen we stil.
Dan valt het woord rijk.

In beperking laat rijkdom zich soms zo extra zien en voelen.
Ik ben benieuwd of dat bij jullie ook zo is.
Ik hoor het graag,

Hartelijke groet van Yvonne

Blognummer: 206

 

Call Now Button