Ik was eerst!

Kritiek ontvangen: het roept emoties op.
Het is moeilijk, omdat jouw impulsen je mee kunnen sleuren.

Je klapt dicht. Je verstart. Blanco. Geen antwoord. Geen gevoel.
Een uur daarna kom je weer bij zinnen en bedenk je wat je allemaal terug had kunnen zeggen.

Of je geeft als reactie een klap terug aan de ander.
Je wrijft enkele zwakheden onder zijn of haar neus.

Een uur later kom je weer bij zinnen en heb je spijt.

Onze supersonisch-snelle reactie op kritiek komt uit een oud deel van ons brein: dat deel van het brein dat de omgeving voortdurend scant op gevaar en bij gevaar meteen reageert door aan te zetten tot vechten, vluchten, of bevriezen.

Als je regelmatig mediteert, worden die supersonisch-snelle automatische reacties minder getriggerd. Je holbewoner slaat er minder snel met de knuppel op los. Dat maakt je een stuk effectiever in je relaties, thuis en op je werk.

Hier een filmpje met een heerlijk voorbeeld van hoe je het niet zou willen doen.
Voor deze week: merk je dat je de deur als het ware uit de deurstijl aan het lichten bent?

Trek jezelf aan je haren uit die deurpost weg en ga op een kussentje zitten.