Het leven neemt je gewoon mee
Waarom doe ik dit werk?Vanwege het mailtje dat K. me onlangs stuurde:
“Dag Yvonne,Ik wou je nog bedanken voor de fijne weg die we samen zijn gegaan.
Het heeft mij ontzettend geholpen in mijn herstel en werkhervatting. Mijn re-integratie loopt deze week af, maar voor mij begint het zwaarste stuk nog: terug gaan werken zoals voor mijn burn out.
Ik ben er altijd van uit gegaan dat het mij wel zou lukken om hieruit te geraken. Alleen wist ik toen niet echt hoe. Nu wel, dankzij de technieken en de oefeningen die ik van jou geleerd heb.
Dankzij jou voel ik me beter in mijn vel dan ooit tevoren. De drukte in mijn hoofd is wat tot rust gekomen, wat een ongelooflijk bevrijding is. Ik laat me veel minder meeslepen in mijn emoties en mijn angsten. Ik kan amper geloven hoe mijn leven op deze korte tijd zoveel veranderd is. Hoewel mijn leven zelf waarschijnlijk niet veel anders verloopt dan voor het begin van de cursus, het is eerder ik die met een andere blik kijk naar en anders (of helemaal niet meer) reageer op al wat er gebeurt.
Ik blijf ook oefenen met de aandacht bij mezelf en bij de ander, want sommige mensen slorpen echt al mijn energie op. Of proberen dit te doen….want ik laat dit niet meer zomaar gebeuren.
Dit is de cursus die ik jaaaaren geleden had willen volgen, dit is wat ik mijn kinderen wil leren, dit is wat ik mijn patiënten en iedereen aanraad, als ze net als ik even de weg kwijt zijn.
Dankjewel voor je geduld, dankjewel voor de levenslessen, dankjewel voor wijsheid, dankjewel om je kennis te delen, voor de tips uit je eigen leven.
Uit het diepste van mijn hart, Yvonne: dankjewel!”
Kun je je voorstellen waarom ik dit werk doe?
Ze heeft het zelf gedaan hoor, ze heeft de training optimaal benut!
Maar hoe heerlijk als je deelnemer dat doet en er alles uit haalt.
Heb fijne dagen (en geef iemand vandaag een welgemeend compliment, och we worden er zo blij/ontroerd/geroerd/vrolijk/stevig van).