(G)een zelf

Je maakt, ter plekke en nu, een zelfbeeld. Je bouwt een verhaal van wie je bent. Je geest construeert telkens opnieuw weer een beeld, een anekdote, of voert een gesprek van waaruit dat ‘zelf’ ontstaat.

Zo zat ik in een retraite en bleek ‘ik’ ineens in mijn fantasie op een podium te staan, met nog net geen medaille. Ik werd geprezen voor het meest geweldige theezetten dat ooit op een retraite gebeurde (oefff Yvonne..)
Ook merkte ik dat ik fantaseerde over gesprekken tussen mensen die bewonderend over me praatten terwijl ik er niet was (oefff Yvonne 2..)
Een medemediteerder vertrouwde me in very high brow English toe: “Yvonne, I tend to build a self that saves the day.”
Ja, dat mediteren kan nogal ontluisterend zijn.

Waarschijnlijk heb je bij de ‘zelven’ die je bouwt jouw eigen voorkeuren of favorieten: voor de creatieve zelf, de zielige, de fantastische, de reddende, de redelijke, de verlatene, de slimme, de domme…

Het is super om dit op gaan merken.
Want dan kun je het ook gewoon loslaten.
Beseffen dat het beeld slechts een constructie van de geest is.

Misschien een leuk experiment voor deze dagen: wanneer merk je dat je een ‘zelf’ aan het construeren bent? Is het nuttig om het los te laten?

Veel plezier!