Delen is helen

Delen is helen

Ik leer erover.

Twee weken terug volgde ik het tweede deel van een tiendaagse opleiding.
We zaten met deelnemers uit de hele wereld bij elkaar in een ZoomRoom.

Twee keer per dag was er een check in.
Daarin vertelden we om de beurt: hoe is het nu met me, op dit moment?
We hanteerden enkele simpele richtlijnen:

• er is geen tijdslimiet per persoon
• iedereen is met volle aandacht aanwezig
• geen reacties
• geen adviezen
• geen eigen verhalen
• geen onderbrekingen
• wil je niet delen? Dan pas je.

Na enkele minuten voelde ik al een grote verbondenheid.
Nou ja zeg!

Ruimte en bestaansrecht geven aan hoe het nu met je is, is voor mij vertrouwd.
We doen dit keer op keer in onze mindfulness meditaties.
We laten ons interne gevecht of worsteling met hoe het is, gaan.
We maken dat wat er nu is is niet groter, niet kleiner, of interessanter, we huppelen er niet overheen, we negeren het niet.
We maken er ruimte voor.
Een wonder.
Want er komt ruimte voor acceptatie, verwerking, loslaten, ruimte voor verandering, ruimte voor keuze.

Bestaansrecht geven dus.
Maar om dit nou in een trainingsgroep uitgebreid met elkaar te delen..
Eerlijk gezegd krijg ik puistjes bij het woord delen.

Dus toen ik begon met mijn opleiding nam ik de checkin erbij als noodzakelijk kwaad.
Ik hoopte dat we er vlot doorheen zouden fietsen.
Daar kwam ik van een koude kermis thuis!

Regelmatig deden we twee rondjes.
Na de eerste ronde vroeg de facilitator:
“Wat komt er bij je op, als je de verhalen van anderen hoort?
Hoe is het dan op dit moment?
Is er iets dat nog gezegd wil worden?”
Aaarghh… welkom ergernis, welkom allergie.

Waar komt mijn allergie vandaan?
Ik kreeg als jonge trainer een staartje mee van de sensitivity trainingen in de jaren 60.
In die tijd struikelde ik in de pauze wel eens over groepen die zittend op de vloer al huggend spinsels, wrevels en knuffels deelden in de gang van mijn conferentie oord. 
Ik werd zwaar allergisch voor onnuttig navelstaren (leuke uitspraak van een mindfulnesstrainer trouwens) en drama met elkaar maken in een onveilige groepssetting.

Tel daar best veel jaar communicatietrainingen bij op, waarbij deelnemers elkaar regelmatig totaal onbedoeld onverhoeds analyseerden, psychologiseerden, betuttelden, adviseerden of simpelweg niet naar elkaar luisterden.

Zo blij met mijn stille trainingen!

Dus zacht gezegd moest ik wat overwinnen tijdens de eerste check in.
“Hoe is het nu Yvonne?”
“Ik vind jullie stom, ik heb grote weerzin, ik ben zwaar geïrriteerd en ik wil weg!”

En toen kwam na enkele dagen het wonder.
Grote verbondenheid en grote ontroering.

Het weekend na mijn tweede vijfdaagse.
We zitten we met familie een potje te delen.
Over vroeger en nu, over geheim, over drama, oude en nieuwe pijn.
We geven bestaansrecht aan hoe het was en hoe het is.
We adviseren niet, we onderbreken niet.
We zijn er voor elkaar en we luisteren.

Ik voel het wonder opnieuw gebeuren.
Grote verbondenheid en grote ontroering.
Wat een geschenk.

Op mijn opleiding zijn ze ervan overtuigd dat, als je op deze manier met elkaar deelt, dit jou als mens heelt.

Aaargh Helen! Weer zo’n pukkelwoord!

Maar ik geloof dat ik zwaar op weg ben om het met ze eens te zijn.

Mercedes Sosa zingt in het lied ‘Soy pan, soy paz, soy mas’ over delen en helen:

Vamos, decime, contame todo lo que a vos te está pasando ahora
Porque si no, cuando está tu alma sola, llora
Hay que sacarlo todo afuera
Como la primavera
Nadie quiere que adentro algo se muera

Hablar mirándose a los ojos
Sacar lo que se puede afuera
Para que adentro nazcan cosas nuevas

Vertel me wat er nu met je gebeurt
Want als je zwijgt, als je ziel alleen is, huilt ze
Laten we alles naar buiten brengen, zoals de lente dat doet.
Niemand wil dat er ergens iets sterft

Laten we praten terwijl we elkaar in de ogen kijken
Alles naar buiten brengen dat naar buiten kan
Opdat er van binnen nieuwe dingen geboren worden.

Inspirerend?
Pak de richtlijnen erbij en ga het doen.

Deel je ervaringen met me als je wilt.
En anders pas je.

Fijne week gewenst, hartelijke groet van Yvonne.