De verlangende geest

Enkele maanden terug.

Mijn zusje schrijft in haar blog: “Is het mogelijk om in het hier en nu te zijn, zonder te verlangen naar de toekomst? Dat is wat me bezighoudt.” 

In dezelfde week heb ik een ervaring die hier mee te maken heeft Tijdens het hardlopen in het park realiseer ik me hoe overweldigend mooi het park is. Ik voel mijn hart snel kloppen in mijn lichaam en ik adem diep van opgetogenheid en ongebreidelde blijdschap, enthousiasme of geluk: ik weet niet hoe ik het moet noemen.  

Zo’n NOU JA ZEG! gevoel, en dan heel blij. Op hetzelfde moment voel ik een groot verlangen naar meer van dit soort momenten, ik moet diep ademen van het verlangen en de blijdschap over dit soort toekomstige momenten. Alsof het geluksgevoel ook juist bestaat uit dat verlangen naar NOG MEER NOG MEER!

De verlangende geest kan oorzaak van veel stress en frustratie zijn. Omdat je van de werkelijkheid nooit genoeg kunt krijgen. Er komt nooit een fundamentele bevrediging van onze behoeften. Hoelang ben je bijvoorbeeld blij met een cadeau? Hoe vaak denk je: als ik dat heb, dan zal ik tevreden zijn? Hoelang duurt het voordat je vervolgens naar iets anders verlangt?

Kennelijk verlangt of hunkert je geest. Naar meer parkmomenten. Naar meer geld. Naar meer plezier. Meer helikopters. Het is nooit genoeg. Het is onstilbaar.

Mijn zusje noemt het in haar blog niet echt hunkering: zij ervaart eerder nieuwsgierigheid: “Ik realiseer me dat leven in het hier en nu (in ieder geval voor mij) niet het ultieme streven is. Leven in het hier en nu, afgewisseld met verwachtingsvol uitkijken naar morgen bepaalt in hoge mate mijn  levensvreugde. Ik ben gewoon benieuwd.

“Mijn uitnodiging voor deze weken: kijk eens voor jezelf. Merk je een verlangende geest op? Een hunkerende? Een benieuwde? Merk het gewoon op. Leer je geest kennen in verlangen en hunkering.

Blognummer: 11 reactie van André van der Zwan — 09-Mar-2013 10:03
Hunkering heeft de lading van verlangen, en is voor mij per definitie onbevredigbaar. Immers als je naar iets hunkert wordt de verwachting van de bevrediging van die hunkering des te groter en vaak geniet je dan wel van de verwachtingsvolle moment maar de desillusie van de bevredeging van de hunkering daarna is voor de geest vaak een desillusie. De geest zoekt vervolgens weer een hunkering, volgens mij is dat ook de drijfveer om door te gaan, de geest zoekt continu naar bevrediging van behoeften. Dit is een positief proces want het brengt je ambitie, inspiratie en levenskracht om vooruit te gaan. Lang leve de hunkering en verlangen dus, maar aanvaard dat er nadat geweldige moment van de invulling van het verlangen, weer een nieuwe hunkering komt, dat geeft je de kracht om vooruit te gaan.

reactie van Marianneke — 28-Mar-2013 19:03
Ik als deze reacties lees dan zie ik het verlangen vanuit een positief perspectief, maar hoe staat het met mensen die obese zijn en de hele dag verlangen naar het eten, de drugsverslaafde die de hele dag verlangt naar een shot. Dan krijg ik toch wel twijfels of je je verlangen niet eens op de rem mag drukken en eens tevreden kunnen zijn met hetgeen wat je hebt. Neen zeggen tegen jezelf is geen slechte zaak.