De boekendief en de dood

In de roman ‘De Boekendief’ is de Dood één van de hoofdpersonen van het verhaal. De Dood schrijft in zijn  dagboek over een man die sterft:

‘Hij was een lange man, zoals hij daar in bed lag en ik zag het zilver door zijn oogleden. Zijn ziel kwam overeind. Hij kwam mij tegemoet. Dat doen zulke zielen altijd – het zijn de beste. De zielen die opstaan en zeggen: ik weet wie jij bent en ik ben er klaar voor. Niet dat ik het graag wil, natuurlijk, maar ik ga wel mee.’

Ik denk: ‘hoe gaat mijn ziel reageren?
Hoe ga ik mijn eigen dood tegemoet treden?
Kan ik me voorbereiden op hoe ik dat doe?’

Ja, misschien wel, zeggen we in mijn meditatiegroep.

We kunnen ons al wat voorbereiden.
Door nu te werkelijk te beseffen dat wat we meemaken eindig is. Te beseffen dat we dood gaan.
Om het leven juist door dat besef rijker te kunnen ervaren.
En om straks – of dadelijk – de overgang makkelijker te kunnen maken.

Gisterenochtend deden we een contemplatie op de dood.
We gebruikten een tekst, die meditatieleraar Jotika voor ons herhaalde, telkens weer, terwijl we rustig zaten en onze blik naar binnen richtten, de zinnen in ons neer lieten dalen en voelden wat de tekst bij ons opriep – en dat kon van alles zijn.

Mocht het je waardevol lijken: doe het voor jezelf.
Neem wat tijd, lees onderstaande zinnen rustig door en neem tijd om ze te laten landen en om te onderzoeken hoe je hierop reageert, of wat het bij je oproept.

Alles wat geboren wordt zal sterven.

Het leven is onzeker.

De dood is zeker.

Ook ik zal sterven.

Van alles wat mij dierbaar is word ik gescheiden.

Moge ik bij dit stervensproces helder aanwezig zijn.

Moge ik de dood in mildheid en vrede aanvaarden.

Laat de tekst bezinken.
En lees ze als je wilt de zinnen nog een paar keer door.

Hartelijke groet van Yvonne.