Als je iets moeilijks doet uit liefde

Vriend K. brengt post naar zijn volwassen zoon.
Als hij het tuinhuisje nadert, valt zijn zoon hem aan.
Ze worstelen op de grond.
Hij was al bezorgd; het gaat alleen maar slechter.
Hij wil de cirkel van isolatie en psychose bij zijn zoon doorbreken.
Thuisgekomen gaat K. lang bij zichzelf te rade.
Dan geeft hij zijn zoon aan bij de politie.

Vriendin Julia zit in de ambulance tegenover haar moeder.
Anderhalf jaar eerder zei haar moeder ja: ze wilde zich inschrijven bij het hospice.
Plots is er een bed. En ze is slecht.
Julia zoekt oogcontact.
Moeder kijkt langs haar heen de leegte in.
Julia zet haar moeders favoriete muziek op.
Er is geen reactie, ze lijkt versteend.
Julia zet de muziek weer af.

Mijn zusje pakt spullen in.
Ze loopt met mijn doodsbange moeder van de aanleunwoning naar de gesloten afdeling.
Er is niemand om hen te steunen.

Soms vraagt onze grootste liefde de moeilijkste dingen van ons.
Het doet ons zo zeer.

Laten we compassie beoefenen voor onze pijn bij de moeilijkste dingen die we uit liefde bereid zijn te doen.

Vriend K. noemt deze compassie, die gericht is op onszelf, impathie. Hij heeft zijn zoon niet meer gezien sinds het incident. K.: “Het kost dagelijkse impathie om met de pijn om te gaan.”

Hier vind je een compassie oefening.

Heb een goede week, met misschien af en toe een gebaar van compassie naar jezelf. Hartelijke groet van Yvonne van Iersel.