Collega Shakya vertelt:
“Steven zat zwaar in de schulden en had daar enorm veel stress van. Zijn stem klonk gespannen, hij ontwikkelde in één oog een zenuwtic. Hij had slaapproblemen.
Maar na enkele maanden kwam ik hem tegen en zag hij er echt anders uit – ontspannen, gelukkig, vol vertrouwen. Ik vroeg hem hoe hij zijn financiële problemen had opgelost, maar hij zei dat die niet opgelost waren.
Dus hoe kwam het dat hij er zoveel beter uitzag? Hij zei: “Ik heb de situatie gewoon geaccepteerd.”
Toen ik hem dat hoorde zeggen, werd ik nieuwsgierig. Het leek me ongelooflijk moeilijk om zo’n soort situatie gewoon te accepteren. Ik weet zeker dat mijn geest in zo’n situatie overuren zou maken in het komen met oplossingen, in het ’s nachts piekeren en malen.
Dus ik was echt benieuwd naar hoe het hem gelukt was om op deze plek van acceptatie terecht te komen. Het bleek dat hij een prachtige simpele manier had.
Hij stelde zichzelf de vraag: “Wat als ik dit gewoon accepteer?”
Het “Wat als” in deze zin is geweldig: het neemt elke druk weg. Hij probeert zichzelf niet te forceren om te accepteren, hij probeert het gewoon uit en ziet hoe het uitwerkt. En dat blijkt goed te werken.
Steven heeft nog steeds grote schulden, maar omdat hij dat feit accepteert wordt de stress minder. Het helpt hem om de praktische problemen aan pakken. Hij heeft nog steeds veel werk te doen, maar hij merkt dat hij ook zelfs soms kan genieten van dat vele werk – en ook kan genieten van de rest van zijn leven. Acceptatie geeft hem meer energie om het geld bij elkaar te brengen, het maakt dat ie anders uit zijn ogen kijkt, dat mensen makkelijker met hem optrekken dan een half jaar terug en hem ook makkelijker zakelijke klussen gunnen. Hij is in een gezondere spiraal terechtgekomen. ”
Spreekt het je aan of kan het nuttig voor je zijn?
Kijk of er op dit moment iets is waar je veel stress van krijgt – misschien iets groots, misschien iets kleins. Stel jezelf de vraag: “Wat als ik dit gewoon accepteer?” en kijk simpelweg wat er gebeurt.
Laat je ervaringen horen,
Yvonne van Iersel