Mijn dochter moest namelijk altijd gevoed worden.
En dat lukte alleen maar als je er met volledige aandacht erbij was.
Het lukte echt niet om haar te voeden zonder he-le-maal aanwezig te zijn.
Kort na haar dood ben ik weer aan het werk gegaan.
Dat lukte niet.
Nee, niet omdat ik niet in staat was om te werken.
Maar omdat ik ineens zo duidelijk zag dat we in de praktijk niet genoeg aandacht voor onze patiënten hadden.
We waren te druk.
Dat kon ik niet verdragen.
Dus we zijn in de praktijk dingen gaan veranderen.
We hebben het zodanig kunnen regelen dat we meer tijd en aandacht hebben voor een patiënt.
We doen ons werk beter.
En veel minder patiënten komen een tweede of zelfs derde keer terug voor dezelfde klacht.”
Door aandacht word je een betere arts.
(Door aandacht word je een betere advocaat.
Door aandacht word je een betere manager.
Door aandacht word je een betere projectleider).
Het klinkt vanzelfsprekend dat je als arts onverdeelde aandacht hebt.
Maar dat is het niet.
Werk- en tijdsdruk zitten in de weg.
Gejaagdheid van binnen.
Met je hoofd al in het volgende zitten.
Teveel gefocust zijn op het resultaat, zodat je dingen mist.
Teveel inzoomen, zodat je dingen mist.
Het richten van aandacht is een kwaliteit die je kunt ontwikkelen.
Het terugbrengen van je aandacht.
Het toevoegen van mildheid.
Het toevoegen van openheid.
Inzoomen. Uitzoomen.
Nog een keer kijken.
Je blik verfrissen.
Nog een keer kijken.
Van levensbelang als je arts bent.
En… niet alleen wanneer je arts bent.
Is dit belangrijk voor je? Mail me gerust of maak een afspraak. Dan gaan we samen in gesprek over wat ik hierin voor jou zou kunnen betekenen.